تضرع مشرکان (قرآن)تضرع به معنای خضوع و خشوع می باشد که بعضی از مشرکین نیز هنگام گرفتاری به درگاه الهی تضرع می کردند. ۱ - تضرع و زاری مشرکانمشرکان به هنگام گرفتاری و سختی و هنگام بلاها تضرع و زاری به درگاه الهی میکردند. قل من ینجیکم من ظـلمـت البر والبحر تدعونه تضرعـا وخفیة...• قل الله ینجیکم منها ومن کل کرب ثم انتم تشرکون.بگو: «چه کسی شما را از تاریکیهای خشکی و دریا رهایی می‌بخشد؟ در حالی که او را با حالت تضرع (و آشکارا) و در پنهانی می‌خوانید؛ (و می‌گویید:) اگر از این (خطرات و ظلمتها) ما را رهایی می‌بخشد، از شکرگزاران خواهیم بود.» •بگو: « خداوند شما را از اینها، و از هر مشکل و ناراحتی، نجات می‌دهد؛ باز هم شما برای او شریک قرار می‌دهید! (و راه کفر می‌پویید.)» .گویا مراد از نجات دادن از ظلمات دریا و خشکى ، نجات دادن از شدایدى است که انسان در خلال مسافرتهاى زمینى و دریائیش با آن روبرو مى شود، از قبیل سرماى شدید و گرماى طاقت فرسا و باران و برف و طوفان و برخورد با راهزنان و امثال آن . ۱.۱ - تضرع در هنگام گرفتاریظلمت و تاریکى شعبهاى از عدم است و انسان ذاتا از عدم مى گریزد و وحشت دارد، و به همین جهت معمولا از تاریکى مى ترسد. اگر این تاریکى با حوادث وحشتناک واقعى آمیخته شود و مثلا انسان در یک سفر دریائى شب تاریک و بیم موج و گردابى حائل محاصره شود وحشت آن به درجات بیش از مشکلاتى است که به هنگام روز پدید مى آید، زیرا معمولا راههاى چاره در چنان شرائطى به روى انسان بسته مى شود، همینطور اگر در شبى تاریک در میان بیابانى راه را گم کند و صداى وحشتناک حیوانات درنده که در دل شب طعمهاى براى خود مى جویند از دور و نزدیک به گوش او رسد، در چنین لحظاتى است که انسان همه چیز را به دست فراموشى مى سپارد و جز خودش و نور تابناکى که در اعماق جانش مى درخشد و او را به سوى مبدئى مى خواند که تنها او است که مى تواند چنان مشکلاتى را حل کند، از یاد مى برد. اینگونه حالات دریچه هائى هستند به جهان توحید و خداشناسی . لذا در جمله بعد مى گوید: در چنین حالى شما از لطف بى پایان او استمداد مى کنید گاهى آشکارا و با تضرع و خضوع و گاهى پنهانى در درون دل و جان او را مى خوانید (تدعونه تضرعا و خفیة ). ۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «تضرع مشرکان» رده‌های این صفحه : تضرع | موضوعات قرآنی
|